ΖΗΡΕΙΑ & ΛΙΜΝΗ ΔΑΣΙΟΥ

Το προηγούμενο σαββατοκύριακο πραγματοποιήσαμε με τους συνοδοιπόρους Μιχάλη και Γιώργο μια πολύ όμορφη εκδρομή στο όρος Ζήρεια στην ορεινή Κόρινθο.

 

Η ανάβασή μας ξεκίνησε από το αθλητικό κέντρο Ζήρειας το οποίο βρίσκεται σε απόσταση μόλις 160κμ από την Αθήνα, περίπου 2 ώρες οδήγηση. Αφού αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ και φορτωθήκαμε όλον τον ορειβατικό εξοπλισμό με τα απαραίτητα κραμπόν, πιολέ, μποντριέ, κράνος 

και σχοινιά αρχίσαμε την ανάβαση για την κορυφή της Ζήρειας. Το πάρκινγκ είναι στα 1.500μ περίπου ενώ η κορυφή στα 2.375μ  με αποτέλεσμα μια υψομετρική διαφορά περίπου 900μ. 

Πρώτη μας στάση ήταν στο καταφύγιο Β όπου και ενημερώσαμε για την ανάβασή μας ενώ πήραμε πληροφορίες για χιονοστιβάδες των προηγούμενων ημερών και εν γένει δυσκολίες. Επόμενος σταθμός κορυφή. Το τοπίο ήταν χιονισμένο κάνοντας την ανάβαση αργή και επίπονη αλλά συνάμα μαγική ενώ ο καιρός άνοιγε και έκλεινε δίνοντας στο μάτι την ευκαιρία να ταξιδέψει μακριά στα παράθυρα που άνοιγαν κάθε λίγο φτάνοντας μέχρι την θάλασσα. Το δάσος της φλαμπουρίτσας με το σπήλαιο του Ερμή φαίνοντας στα αριστερά μας καλώντας μας για επόμενη πεζοπορική αναζήτηση, ενώ από πίσω έβλεπες την Γκούρα και τον Φενεό. Στο μονοπάτι για την κορυφή περάσαμε από μια χιονοστιβάδα ενώ διακρίναμε και άλλη μια από την πίσω πλευρά. Μάλιστα σε κάποια σημεία το χιόνι ήταν πολύ παγωμένο, οδηγώντας σε πτώση και χρήζοντας απαραίτητη την χρησιμοποίηση κραμπόν. Όσο πλησιάζαμε την κορυφή ο αέρας δυνάμωνε δίνοντας τοπικές ριπές 8-9 μποφόρ και κάνοντας το εγχείρημα ακόμα πιο δύσκολο. Συγκεκριμένα, η προσέγγιση της κορυφής έγινε μπουσουλώντας και με πολύ ιδρώτα.

Κατεβαίνοντας, περάσαμε πάλι από το αυτοκίνητο όπου αφού ειδοποιήσαμε πως όλα είχαν πάει καλά, φορτωθήκαμε με τον εξοπλισμό του κάμπινγκ και συνεχίσαμε την πορεία μας για την λίμνη Δασίου.  Παρόλο, που το οροπέδιο στο ξεκίνημα δεν είχε πολύ χιόνι γεννώντας αμφιβολίες για την συνέχεια, το τελικό αποτέλεσμα μας αποζημίωσε με το παραπάνω. Η λίμνη, περιστοιχισμένη από κατάλευκα έλατα ήταν παγωμένη και έδινε μια άγρια ομορφιά. 

 Αφού βρήκαμε μια απόμερη γωνιά και στήσαμε την σκηνή μας μαγειρέψαμε την παραδοσιακή πλέον μακαρονάδα arabbiata με λουκάνικα και πέσαμε σε ένα βαθύ λήθαργο έχοντας καλύψει 15κμ χιόνι.

 

 Η επόμενη μέρα, βρήκε την ομάδα να δοκιμάζει τις αντοχές του πάγου πειραματιζόμενη αν αντέχει το βάρος μας, ενώ αφού φάγαμε την πρωινή μας ντοματόσουπα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς τα άνω Τρίκαλα ακολουθώντας τον δασικό δρόμο. Καλύπτοντας άλλα 7κμ ως επί το πλείστον χιόνι, καταλήξαμε στο χωριό όπου και ολοκληρώθηκε η εκδρομή μας με τσίπουρο, μεζέ και τσάι του βουνού για τους μη πότες.

Πάντα τέτοια!!!