PARANOIA

Τι τίμημα θα πλήρωνε κάποιος για μια θέση στελέχους με πανάκριβη μεζονέτα, σπορ αμάξι και ωραίες γυναίκες;

Η νέα ταινία του Robert Luketic (21, killers, legally blonde) βρίσκει τους Harrison Ford και Gary Oldman να κονταροχτυπιούνται για το ποιος έχει την μεγαλύτερη … εταιρία. Κάπου στη μέση θα βρεθεί και ο Liam Hemsworth και θα έχουμε ένα πολύ δυνατό θρίλερ με ανατροπές μακριά από τα κλασσικά κλισέ.

Η ταινία σε καθηλώνει από την αρχή μέχρι το τέλος  ενώ το φινάλε θα ήταν ιδανικό αν μπορούσε να συμβεί και στην πραγματικότητα για αυτούς που μας εξουσιάζουν. Τα υπόλοιπα επί της οθόνης…

ΑΜΟΡΓΟΣ, ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

Αμοργός. Το νησί του απέραντου γαλάζιου. Πόσοι από εμάς είχαμε την πρώτη μας επαφή με το νησί μέσα από την ομώνυμη ταινία; Αξίζει όμως αυτόν τον χαρακτηρισμό; Ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας; Το κάνει και με το παραπάνω!!!

Αυτό το καλοκαίρι, επισκεφτήκαμε την Αμοργό κατά τα τέλη Αυγούστου. Τα μελτέμια είχαν πέσει, ο κόσμος είχε αραιώσει και το νησί ήταν στην διάθεσή μας. Πειραιάς – Κατάπολα πλέον χρειάζονται μόνο 5 ώρες οπότε αναχωρήσαμε μεσάνυχτα και φτάσαμε 5 το χάραμα. Ταλαιπωρία θα πει κάποιος. Του εναντίον θα πω εγώ. Αφήσαμε τα πράγματα στα δωμάτια και πήραμε το δρόμο για το εκκλησάκι της Αγίας Άννας  προκειμένου να δούμε την ανατολή με φόντο το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας. Το θέαμα μοναδικό, με απίστευτα χρώματα που δεν περιγράφονται ή περιορίζονται στο πλαίσιο μιας φωτογραφίας, δίνοντάς σου με το καλημέρα την αίσθηση του απέραντου γαλάζιου.

Αφού πήραμε πρωινό και καταστρώσαμε το πρόγραμμά μας, ξεκινήσαμε με προορισμό την παραλία της Καλοταρίτισσας, στο νοτιότερο σημείο του νησιού. Η Αμοργός έχει λίγες επιλογές από παραλίες καθώς στην πλειοψηφία της είναι ορεινό νησί αλλά οι λίγες είναι και καλές. Από τα Κατάπολα χρειάζεσαι περίπου μισή ώρα για να φτάσεις στην παραλία ενώ διασχίζεις την κορυφογραμμή του νότιου τμήματος του νησιού. Η παραλία, αμμώδης με υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά, σε αποζημιώνει για την μακριά διαδρομή ενώ παράλληλα έχεις και την δυνατότητα να πάρεις καΐκι και να περάσεις απέναντι στην Γραμβούσα με τα κρυστάλλινα νερά. Παράλληλα, λίγο πριν φτάσεις στην παραλία, κρυμμένο μέσα σε ένα κλειστό κόλπο που καταλήγει ένα φαράγγι, βρίσκεται αραγμένο ένα παλιό ναυάγιο με το κουφάρι του πλοίου να στολίζει τον κόλπο και να σε προκαλεί να το φωτογραφήσεις. Το κατέβασμα χρειάζεται γύρω στο τέταρτο και καλό θα είναι να φοράτε κλειστό παπούτσι καθώς το έδαφος είναι σαθρό και πολλές φορές γλιστρά.

Σε αυτήν την πλευρά του νησιού και λίγο πριν την Καλοταρίτισσα υπάρχει η παραλία του Μούρου, η πιο όμορφη παραλία του νησιού τουλάχιστον για το δικό μου γούστο. Βλέποντάς την από ψηλά ουσιαστικά έχει 3 αγκαλιές. Αριστερά οι δυο παραλίες αποτελούν ιδανική επιλογή για αυτόν που θέλει την ησυχία του, καθώς αποτελεί επιλογή και γυμνιστών. Η δεξιά αγκαλιά είναι και η πιο πολυσύχναστη αλλά δικαίως. Μια ξέρα αποτελεί φωλιά για πολλά ψάρια ενώ οι σπηλιές στα δεξιά συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό για κολύμπι και βουτιές από ψηλά. Στο βυθό υπάρχουν κοράλλια ενώ το όλο τοπίο εναρμονίζει το άγριο με την γαλήνη.

Στο δρόμο της επιστροφής για την Χώρα και ενώ είμαστε ακόμα σε αυτήν την πλευρά του νησιού υπάρχουν 2 επιλογές για απογευματινή βόλτα. Η πρώτη είναι να πάει κανείς στο Ανεμολίθι, ένα ξενοδοχείο - εστιατόριο χτισμένο σε μια υπέροχη πλαγία με θέα το Αιγαίο και όμορφη εναλλακτική  κουζίνα. Η δεύτερη επιλογή θα μας φέρει στα σκαλιά του μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου του Βαλσαμίτη, ένα γυναικείο μοναστήρι που η παράδοση το θέλει να είναι από την αρχαιότητα το τρίτο μαντείο της Ελλάδας μετά από τους Δελφούς και την Δωδώνη, αποτελώντας το νερομαντείο του Αιγαίου. Συγκεκριμένα, μέσα στο μοναστήρι αναβλύζει ακόμα και σήμερα νερό το οποίο πλέον χρησιμοποιείται σαν αγιασμός ενώ στην αρχαιότητα αλλά και στην νεότερη Ελλάδα ήταν αυτό που ερμήνευε τα μελλούμενα.

Κάτω από την Χώρα και στα 5 λεπτά περίπου με το αυτοκίνητο είναι η γνωστή παραλία της Αγίας Άννας. Για άλλη μια φορά τα νερά είναι μαγευτικά, προσφέροντας όμορφες εικόνες στους λάτρεις του υποβρύχιου κόσμου ενώ έχεις την μοναδική εμπειρία να κολυμπάς και να ατενίζεις το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας. 

Το τελευταίο, χτισμένο πάνω στο βράχο σαν αετοφωλιά, στο σημείο που η παράδοση θέλει να βρέθηκε μια εικόνα της Παναγίας προσφέρει μια υπέροχη θέα.  το Αιγαίο μπροστά σου απέραντο, άλλοτε ήρεμο άλλοτε φουρτουνιασμένο σχηματίζοντας μοναδικούς σχηματισμούς με στροβιλισμούς σαν πίνακας του Μονέ όπου κυριαρχεί το γαλάζιο. Η επίσκεψη θα τελειώσει αφού ο ηγούμενος σε κεράσει ψημένη ρακή ιδίας απόσταξης και το παραδοσιακό λουκούμι. Και τα δύο ήταν γευστικότατα.

Αφού ανέβεις τα 300 σκαλιά και φορώντας την απαραίτητη ευσεβή ενδυμασία μπορείς να περάσεις στον εσωτερικό χώρο του μοναστηριού με σκοπό να βρεθείς σε ένα από τα πιο όμορφα μπαλκόνια μοναστηριού που έχουμε επισκεφτεί. Ναι, η θέα είναι μοναδική,

Ανηφορίζοντας προς τα βόρια του νησιού επόμενη παραλία που αξίζει να επισκεφτείτε είναι του Αγίου Παύλου. Με σχήμα βελόνας και με την θάλασσα να την αγκαλιάζει και από τις 2 πλευρές αποτελεί μια ιδιαίτερη παραλία εκτεθειμένη όμως στον ήλιο και με αρκετά ισχυρά ρεύματα. Από εκεί μπορείς να πάρεις καραβάκι για την Νικουριά και τις όμορφες παραλίες της ενώ υπάρχει και καταδυτική σχολή όπου σου δίνει αρκετές επιλογές. Η βουτιά που κάναμε είχε αφετηρία την παραλία του Αγίου Παύλου και με σκάφος σε περνούσαν απέναντι όπου βουτήξαμε σε μια σπηλιά με σφουγγάρια και κοράλλια ενώ παράλια υπήρχε ένα κομμάτι με αμφορείς καμουφλαρισμένους μέσα σε φύκια. Ακόμα και αν δεν έχεις δίπλωμα καταδύσεων μπορείς απλά να εξερευνήσεις με την μάσκα σου και να παρατηρείς από ψηλά όλα αυτά που απλόχερα η θάλασσα προσφέρει.

Προσεγγίζοντας την Αιγιάλη, το πρώτο λιμάνι του νησιού και ουσιαστικά το χωριό με τους περισσότερους κατασκηνωτές και νεολαία λόγω της βραδινής ζωής, δίνονται επιλογές από κάποιες όμορφες αμμώδεις παραλίες. Εμείς επισκεφτήκαμε τη Λεβρωσό, μια συμπαθητική παραλία με όμορφα νερά. Σε αυτό το τμήμα του νησιού υπάρχουν πάλι κάποια όμορφα μέρη που μπορεί να επισκεφτεί κανείς εκτός από παραλίες. Τα Θολάρια και η Λαγκάδα είναι 2 παραδοσιακοί οικισμοί με στενά σοκάκια και συμπαθητικά ταβερνάκια για να φας.  Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής αξίζει να επισκεφτεί κανείς τον εγκαταλελειμμένο οικισμό Ασφοντυλίτη όπου θυμίζει κάτι από Μεξικό καθώς φτάνοντας αντικρίζεις πέτρινα σπίτια, παυλόσυκα αντί για κάκτους και ο αέρας μεταφέρει μπάλες από στάχια και θημωνιές στο πέρασμά σου. Στο χωριό αυτό έζησε στις αρχές του αιώνα ένα παλικάρι που επειδή ήταν παραπληγικό χάρασσε πάνω στα σπίτι εικόνες για να ξορκίζει τα κακά πνεύματα αφήνοντας έτσι μια ιδιαίτερη κληρονομιά.

 Επιστρέφοντας στην βάση μας και πριν καταλήξουμε στην Χώρα αξίζει να γίνει και μια αναφορά για τα Κατάπολα, το δεύτερο λιμάνι του νησιού, τα οποία μας άφησαν τις καλύτερες των εντυπώσεων. Ωραία για βραδινή βόλτα στη ακροθαλασσιά δίπλα στα σκάφη σε κάποιο από τα συμπαθητικά μπαράκια αποτελούσε τον τελικό προορισμό κάθε βραδιάς. Επιπλέον ευχαριστηθήκαμε φαγητό αφού 2 βράδια καταλήξαμε στην ταβέρνα του Καπετάν Δήμου, τρώγοντας εναλλακτική κουζίνα από υπέροχες μακαρονάδες μέχρι κατσικάκι με μπαλσάμικο και μέλι. Παράλληλα, στο Μουράγιο φάγαμε φρέσκο ψαράκι και βλέπαμε τις αστακομακαρονάδες να κάνουν βόλτες στα τριγύρω τραπέζια.

Αφήνοντας το καλύτερο για το τέλος της αφήγησης φτάσαμε στην Χώρα. Η Χώρα της Αμοργού αποτελεί ένα πολύ όμορφο κυκλαδίτικο χωριό με προσωπική εκτίμηση μετά την Σαντορίνη και Μύκονο να έρχεται τρίτη  σε σειρά. Παραδοσιακή, πεντακάθαρη και ασβεστωμένη, προσφέρεται για να χαθείς στα πολλά σοκάκια της βγαίνοντας μια από την πλευρά του κάστρου και μια από τους ανεμόμυλους. Τόσο στο κάστρο όσο και στους μύλους πρέπει να πάει κανείς για να απολαύσει το ηλιοβασίλεμα ενώ θα έχει και μια πανοραμική θέα της Χώρας. Από την Χώρα ξεκινάει και το μονοπάτι για το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.

Στο ψηλότερο σημείο του νησιού, στην  άκρη ενός γκρεμού, είναι χτισμένος ο Προφήτης Ηλίας, με το μέρος να λέγεται αλλιώς και φτερά των αγγέλων λόγω της επιβλητικής του τοποθεσίας. Πρέπει οπωσδήποτε να το επισκεφτείτε ενώ συνιστώ ανεπιφύλακτα την επιλογή που κάναμε εμείς και ανεβήκαμε χάραμα για να δούμε την ανατολή. Κάποιος θα μπορούσε κάλλιστα να διανυκτερεύσει εκεί. Η θέα είναι μοναδική και αποζημιώνει την μια  ώρα περίπου περπάτημα καθώς απλώνεται μπροστά σου όλο το νησί και με καλή ορατότητα βλέπεις από Κουφονήσια, Κέρο, Νάξο μέχρι και Αστυπάλαια.

Για τους πεινασμένους, εκτός από τα 2 μαγαζιά που αναφέραμε στα Κατάπολα αξίζει το σουβλατζίδικο ο Βασιλικός στην χώρα καθώς επίσης πολύ ωραία φάγαμε και στο Πέτρινο που είχε πεντανόστιμα σκορδομακάρονα. Κάθε βράδυ έκλεινε στο ζαχαροπλαστείο Καλλιστώ στην Χώρα με υπέροχα γλυκά και παγωτό κανέλα, όπου πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε.

Όταν έφτασε η ώρα του αποχωρισμού η αλήθεια είναι πως όλη η ομάδα μελαγχόλησε. Η Αμοργός είναι ένα νησί που κάλλιστα θα μπορούσες να μείνεις δυο βδομάδες καθώς την πρώτη εξερευνάς και την δεύτερη απλά επισκέπτεσαι πάλι τα μέρη που σου άρεσαν περισσότερο. Το μαγικό μέρος σε συνδυασμό με την υπέροχη παρέα έκανε την αναχώρηση πολύ δύσκολη και το μόνο που απάλυνε την ένταση της στιγμής ήταν η υπόσχεση για το επόμενο καλοκαίρι και για νέες εξερευνήσεις…

ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

Την βδομάδα του 15Αύγουστου επισκεφτήκαμε την όμορφη Αλόννησο. Για όσους δεν το γνωρίζουν η ευρύτερη περιοχή που περιλαμβάνει το σύμπλεγμα των γειτονικών νησιών Περιστέρα, Κυρά Παναγιά κ.α αποτελεί το μεγαλύτερο θαλάσσιο πάρκο της Ευρώπης ενώ είναι ο χώρος προστασίας της φώκιας Μονάχους Μονάχους και πολλών δελφινιών. Η Χώρα του νησιού είναι πανέμορφη και κάλλιστα θα την έβαζα στην πρώτη πεντάδα των όσων έχω δει, ενώ έχει πάρα πολλούς κολπίσκους προσφέροντας επιλογές ανάλογα τον καιρό. 

Η άφιξη και διαμονή μας ήταν στο Πατητήρι, το λιμάνι του νησιού, όπου φτάσαμε την Δευτέρα το βράδυ. Έχοντας αυτοκίνητο ξεκινήσαμε τις εξορμήσεις μας το επόμενο πρωί με πρώτο σταθμό την παραλία του Αγ. Δημητρίου. Το ιδιαίτερο στοιχείο αυτής της παραλίας είναι το σχήμα της που ουσιαστικά δημιουργεί 2 ξεχωριστούς κολπίσκους και ανάλογα τον καιρό διαλέγεις πλευρά. Εκεί είχαμε και την πρώτη μας οπτική επαφή με ένα κοπάδι δελφίνια τα οποία φάνηκαν από μακριά να διασχίζουν την παραλία.

 

Επόμενος σταθμός Λεπτός Γιαλός, μια όμορφη παραλία με γαλαζοπράσινα νερά. Δίπλα της είναι και ο Τζώρτζη Γιαλός οπότε πάλι ανάλογα τον αέρα διαλέγεις πλευρά. Και οι 2 χαρακτηρίζονται από την σχετικά στενή στεριά ενώ τα νερά είναι ρηχά με βότσαλο στην παραλία. Το βράδυ, και αφού επιστρέψαμε στα δωμάτια για ένα γρήγορο μπάνιο επισκεφτήκαμε τον όμορφο Βότση, ένα λιμανάκι φυσικής ομορφιάς με όμορφους φωτισμένους βράχους και δυο πολύ όμορφα ταβερνάκια, μια ψαροταβέρνα και ένα πιο γκουρμέ. Εμείς φάγαμε στο δεύτερο το οποίο αν και κάπως ακριβό είχε όμορφες γεύσεις αλλά σχετικά μικρές μερίδες.  

 

Τετάρτη πρωί και το πρόγραμμα περιλάμβανε περιπέτεια. Σαφάρι με καγιάκ, έχοντας για αφετηρία την παραλία της Μηλιάς και με τελικό προορισμό την παραλία Σπαρτίνες. Ο ξεναγός μας ήταν ένας Άγγλος ονόματι Chris, ο οποίος ήρθε πριν 17 χρόνια στο νησί και ξέμεινε χάρη στις ομορφιές του τόπου μας. Όπως μας είπε όλο το νησί έχει μονοπάτια που κανονίζονται πεζοπορικές εκδρομές ενώ  γίνονται και εκδρομές με καγιάκ στην Περιστέρα και αλλού. Παρότι ο καιρός δεν μας άφησε να πάμε στην Χρυσή Μηλιά με τα κουπιά, αφού τελείωσε η βαρκάδα μπήκαμε στο αυτοκίνητο και επισκεφτήκαμε και την άλλη παραλία. Η τελευταία ήταν και η μόνη αμμουδιά που είδαμε στο νησί, προσφέροντας ιδανική λύση για οικογένειες.

Την Πέμπτη είχα την ευκαιρία να βουτήξω στην Περιστέρα και σε βάθος 26μ να δω έναν μεγάλο ροφό αλλά και μια εντυπωσιακών διαστάσεων πίννα. Γενικώς τα νερά της Αλοννήσου είναι ιδανικά για καταδύσεις ενώ από το 2015 το κράτος έχει δεσμευτεί για την δημιουργία υποθαλάσσιου μουσείου. Καθώς στην αρχαιότητα το νησί ήταν ορμητήριο πειρατών, υπάρχουν πολλά ναυάγια με χαρακτηριστικότερο ένα στα ανοιχτά της Περιστέρας που λέγεται πως υπάρχουν 2.000 αμφορείς. 

Για μπάνιο το μεσημέρι πήγαμε στον Αγ. Πέτρο καθώς ήταν από τα λίγα μέρη που ο καιρός ήταν πιο ήπιος αλλά επίσης θέλαμε να ήμαστε κοντά στην Στενή Βάλα για να φάμε στην κα. Τασία την περίφημη αστακομακαρονάδα.

Το απόγευμα στην Χώρα είχε πανηγύρι στο όνομα της Μεγαλόχαρης, με αναβίωση τοπικού παραδοσιακού γάμου, ένα ενδιαφέρον σκηνικό, ιδιαίτερα για τους τουρίστες που είχαν την ευκαιρία να δουν τοπικά έθιμα και να γευτούν τοπικά εδέσματα. Το βράδυ, όπως και όλα τα προηγούμενα η παρέα κατέληξε στο Χαγιάτι, ένα υπέροχο μπαρ καφέ με ζωντανή μουσική, έχοντας υπέροχη θέα την θάλασσα και τα απέναντι νησιά.

Γενικώς η Χώρα του νησιού είναι μαγευτική. Μετά τον μεγάλο σεισμό του Βόλου, τα περισσότερα κτήρια είχαν γκρεμιστεί και ο κόσμος είχε κατέβει στο Πατητήρι. Γερμανοί αγόρασαν τα πρώτα σπίτια και άρχισαν να ξαναζωντανεύουν την χώρα όπου πλέον είναι όλη χτισμένη με τα όμορφα σοκάκια, τα πέτρινα σπίτια, και την μαγευτική θέα όπου και αν βρεθείς. 

Από κουζίνα το νησί μας αποζημίωσε με τις πολλές επιλογές και τις καλές τιμές. Δοκιμάσαμε το τοπικό μπουρέκι, είδος κρεατόπιτας με κόκκινη σάλτσα, το οποίο σε άλλους άρεσε και σε άλλους όχι, ενώ όλοι έδειξαν την δέουσα τιμή στην παραδοσιακή τυρόπιττα Αλοννήσου που είναι τηγανιτή. Ότι φάγαμε ήταν όμορφα μαγειρεμένο ενώ και η εξυπηρέτηση ήταν εξίσου καλή. Οι άνθρωποι φιλόξενοι και χαμογελαστοί ενώ το νησί είχε κυρίως ξένους τουρίστες, κατά πλειοψηφία Ιταλούς, χωρίς όμως να αντιμετωπίσουμε στρίμωγμα στις παραλίες ή την ώρα του φαγητού.

Την τελευταία μέρα επισκεφτήκαμε το Κοκκινόκαστρο, μια όμορφη παραλία που την χαρακτήριζε το κόκκινο χρώμα των βράχων ενώ επίσης είδαμε και το Μεγάλο Μουτριά, χωρίς όμως να μας συγκινήσει ιδιαίτερα. Τελευταία μας στάση ήταν στην Τσουκαλιά,  μια παραλία στην βορειοδυτική πλευρά του νησιού όπου ο ανεμόμυλος στην άκρη της δημιουργούσε ένα ιδιαίτερο θέαμα.

 

Φεύγοντας, νιώθαμε ήδη πολύ πιο ήρεμοι και ξεκούραστοι από όταν είχαμε έρθει έστω και αν είχαν περάσει μόλις 4 μέρες. Το νησί είναι ιδανικό για ήρεμες διακοπές με όμορφες θάλασσες και καλό φαγητό. Ίσως η μόνη προσθήκη που θα κάναμε θα ήταν λίγο από τις παραλίες τις Σκιάθου με την χρυσαφιά άμμο για να σπάσει η μονοτονία της πέτρας…