Ψαρά, ελευθερία ή θάνατος

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!!!

Η πρώτη φράση που συναντάς μπαίνοντας στο μικρό νησί, σχηματισμένη με πέτρες πάνω στην πλαγιά, κοιτώντας απέναντι των Ψαρών την ολόμαυρη ράχη  και γεμίζοντας το κορμί ανατριχίλα. Τα Ψαρά, το νησί των 450 κατοίκων, στέκει περήφανο, απέναντι στον πάλαι ποτέ κατακτητή, δίχως να σκύβει το κεφάλι και έχοντας να προσφέρει τις υπέροχες παραλίες του. Ξερονήσι, με μόνη βλάστηση τα πουρνάρια, παρόλα αυτά χαρακτηρίζεται από πληθώρα όμορφων κολπίσκων με γαλαζοπράσινα νερά και αμμώδεις παραλίες.

Το νότιο τμήμα του νησιού έχει πολλές παραλίες επισκέψιμες με αυτοκίνητο με τα Λημνονάρια να αποτελούν την καλύτερη επιλογή παρόλο που έχει 1κμ περπάτημα από το σημείο που αφήνεις το αυτοκίνητο και μέχρι την παραλία. Εκεί συναντήσαμε και μια συντροφιά χίπηδων που έχοντας δημιουργήσει σύγχρονα Μάταλα περνούσαν τουλάχιστον ένα μήνα εναρμονισμένοι με το τοπίο σε καλαμένιες καλύβες τρώγοντας φρέσκα ψάρια.




Στο ανατολικότερο άκρο του νησιού υπάρχει ο παλιός φάρος ο οποίος πλέον έχει αυτοματοποιηθεί και παρόλη την δυσκολία της πρόσβασης η άγρια ομορφιά του τοπίου σε αποζημιώνει.

Αντίστοιχα, στα 9κμ περίπου από την χώρα είναι το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου το οποίο τον Δεκαπενταύγουστο προσφέρει και φαγητό.

Στα δυτικά και κάτω από τους ανεμόμυλους υπάρχει η παραλία Λάκκα που για αυτούς που αντέχουν τον περπάτημα με βραβείο την απομόνωση μπορούν να περάσουν το λόφο και να πάνε από πίσω στου Στάθη το μνήμα όπου υπάρχουν 3 μικρές ιδιωτικές παραλίες με σμαραγδένια νερά και άκρως προφυλαγμένες από τον Βοριά.

Τριγυρνώντας στην χώρα των Ψαρών θα συναντήσεις προτομές από τους μεγάλους καπετάνιους του νησιού, Κανάρη, Παπανικολή, ενώ ανεβαίνοντας στην ολόμαυρη ράχη και κοιτώντας κάτω θα αγριέψεις από την ομορφιά της θάλασσας και την απεραντοσύνη. Ο τύμβος που στήθηκε με λεφτά του σχολείου και όχι της πολιτείας η οποία απουσιάζει αισθητά από το νησί, δεν σε αφήνει να ξεχάσεις το δράμα που παίχτηκε πριν από 100 περίπου χρόνια όταν οι Τούρκοι αφάνισαν 30.000 Ψαριανούς διαπράττοντας ουσιαστικά γενοκτονία.  




Το βράδυ μπορείς να πας για ποτό στο υπέροχο μπαράκι που υπάρχει στην άκρη του λιμανιού ενώ για φαγητό υπάρχουν 2 ταβέρνες όπου οπωσδήποτε πρέπει να δοκιμάσεις αστακομακαρονάδα. Καθώς το νησί δεν στηρίζεται στους τουρίστες αλλά όλοι είναι καπετάνιοι και ναυτικοί, έχει ακριβές τιμές αλλά τουλάχιστον η ποιότητα είναι καλή ενώ για κατάλυμα θα πρέπει να έχει κλείσει κανείς προκαταβολικά καθώς οι επιλογές είναι μετρημένες.



Φεύγοντας, σου μένει μια θλίψη, ένα συναίσθημα πόνου για όλα αυτά που έγιναν σε αυτόν τον πονεμένο τόπο, σε συνδυασμό με ένα αίσθημα γαλήνης και ηρεμίας που σου προσφέρουν τα μαγικά νερά και σε καλούν να αράξεις για όσο εσύ επιθυμείς, επιστρέφοντας ξανά κοντά τους…