Από την Ρωσία με αγάπη

Πριν μια βδομάδα επισκεφτήκαμε την υπέροχη Ρωσία, την μάνα του κομμουνισμού, των τσάρων και των μπολσεβίκων, μια χώρα έντονων αντιθέσεων. Είχαμε την τύχη να μας φιλοξενήσουν φίλοι αγαπημένοι και έτσι να έχουμε μια πρώτης τάξης ξενάγηση στην Αγία Πετρούπολη αλλά και στην πρωτεύουσα της την Μόσχα.

Η ιστορία της Ρωσίας είναι αρκετά φρέσκια καθώς ουσιαστικά ενώνεται κάτω από το πρόσταγμα του Ιβάν του Τρομερού γύρω στο 1500 που γίνεται ο πρώτος τσάρος Πασών Ρώσων. Η μεγάλη ανάπτυξη ουσιαστικά συντελείται σε 2 φάσεις. Με τον Μεγάλο Πέτρο ο οποίος το 1703 νικάει τους Σουηδούς και εδραιώνει την Αγία Πετρούπολη σαν πρωτεύουσα της Ρωσίας και στην συνέχεια με την Αικατερίνη την Μεγάλη.  Ο πρώτος ουσιαστικά έχοντας ζήσει στην Ολλανδία φέρνει την στροφή στον δυτικό πολιτισμό εφαρμόζοντας την αρχιτεκτονική αλλά δείχνοντας παράλληλα πως η Ρωσία μπορεί να έχει και ναυτική δύναμη ενώ η Αικατερίνη η Μεγάλη στην κυριολεξία αφήνει άδεια ταμεία έχοντας επενδύσει σε τέχνες, πίνακες, έργα αλλά και ξέφρενα πάρτι και όργια.

Το ταξίδι μας ξεκίνησε σε ένα πανέμορφο ξύλινο ντάτσα.  Ντάτσα οι Ρώσοι αποκαλούν τα εξοχικά τους τα οποία βρίσκονται εκτός Μόσχας (για τους Μοσχοβίτες) και ανάλογα το κοινωνικό επίπεδο του καθενός διαμορφώνεται η απόσταση από την Μόσχα και το μέγεθος και η χρονολογία του σπιτιού. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην σάουνα των ντάτσα (δεν ξέρω αν έχουν όλα) γνωστά και ως μπάνια στα οποία περνάνε ώρες χαλαρώματος ενώ είναι γνωστό σε όλους από ταινίες το εντυπωσιακό σκηνικό από την σάουνα να βγαίνουν έξω στο χιόνι και στην συνέχεια ξανά μέσα. Έτσι και εμείς κάναμε τις αναπνοές μας, χωρίς χιόνι, αλλά με μπόλικη ζέστη και ξύλο από φύλλα κέδρου.

Η συνέχεια εκτυλίχτηκε σαν κομμάτια ταινίας James Bond ταξιδεύοντας με τον υπερσιβηρικό από την Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη μέσα σε πυκνά δάση σημύδας και απέραντες εκτάσεις. Η διάρκεια του ταξιδιού κοντά 8 ώρες. ¨Έχοντας εξασφαλίσει κουκέτες μπήκαμε βράδυ και ύστερα από μια νύχτα γέλιου και στριμώγματος φτάσαμε  στην Αγία Πετρούπολη. Εκεί οι επιλογές πολλές και 3 οι μέρες που διαθέσαμε θα μπορούσαν να είναι 4-5. Παρόλα αυτά γυρίσαμε όλη την πόλη και τα περισσότερα από τα αξιοθέατα.

Την πρώτη μέρα ξεκινήσαμε από το θωρηκτό 'Αυγή' για να κατευθυνθούμε στον καθεδρικό του Πέτρου και Παύλου που θάβανε τους τσάρους τους. Στην συνέχεια διασχίζοντας το νησάκι Βασιλιέφσκι και περνώντας μπροστά από τους ακρόπρωρους κατευθυνθήκαμε στον καθεδρικό του Ισαάκ, ίσως το πιο όμορφο μνημείο της πόλης για μένα. Ανεβήκαμε στον τρούλο όπου απολαμβάνει κανείς πανοραμική θέα της πόλης και τραβήξαμε τις ανάλογες φωτογραφίες. Το τρέξιμο δεν σταμάτησε εδώ αλλά με σύμμαχο την καλή μέρα διασχίσαμε την περίφημη λεωφόρο Νιέφσκι, χαθήκαμε στα στενά της, και καταλήξαμε στην εκκλησία της αναλήψεως, ρεπλίκα του Αγ. Βασιλείου της Μόσχας. Με ζεστά πιροσκί στο χέρι και καυτό τσάι τυλιχτήκαμε με κουβέρτες και επιβιβαστήκαμε σε ένα καραβάκι που μας έκανε βόλτα μέσα στα κανάλια της πόλης και του ποταμού Νέβα. Η μέρα ολοκληρώθηκε όταν κοιτάξαμε το ρολόι και συνειδητοποιήσαμε πως η ώρα ήταν 22.30 ενώ ακόμα έφεγγε κανονικότατα. Έτσι φάγαμε στα τοπικά McDonalds και πήγαμε για ξεκούραση.

Η δεύτερη μέρα ήταν αφιερωμένη στα θερινά ανάκτορα του Πέτερχοφ. Βρίσκονται μια ώρα έξω από την Αγία Πετρούπολη  και είναι εύκολα προσβάσιμα. Εμείς χρησιμοποιήσαμε τις ματρούσκες κάτι μικρά πουλμανάκια 10 ατόμων αρκετά οικονομικά και γρήγορα, αρκεί να μην συναντήσεις κίνηση, τα οποία σταματάνε και ακριβώς απέξω από τα ανάκτορα. Τρομεροί κήποι με σιντριβάνια καθώς ο στόχος δημιουργίας ήταν να κοντράρουν τις Βερσαλλίες και να φτιάξουν κάτι αντίστοιχο και ακόμα πιο εντυπωσιακό. Το εσωτερικό από τα ανάκτορα γεμάτο στα χρυσάφια και με την επίπλωση να διατηρείται σαν να κατοικείται ακόμα. Αποκορύφωμα η διάσχιση του κήπου που σε οδηγεί στην θάλασσα και μπορείς να απολαύσεις την θέα από το κάτω ακριανό παλάτι αγναντεύοντας τον κόλπο της Φιλανδίας. Το απόγευμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο όπου και ξεκουραστήκαμε για να συνεχίσουμε και να γνωρίσουμε την βραδινή ζωή της πόλης. Φάγαμε στο Yolki Palki ένα τυπικό ρώσικο εστιατόριο το οποίο είχε υπέροχη κουζίνα αλλά και σερβιτόρες ντυμένες με παραδοσιακές στολές που σου άνοιγαν ακόμα περισσότερο την όρεξη. Η βραδιά έκλεισε αναμένοντας τις γέφυρες να σηκωθούν όπως κάθε βράδυ στις 1.30 για να διασχίσουν τα μεγάλα πλοία τον Νέβα. Δυστυχώς λόγω πρωτομαγιάς μείναμε με την όρεξη και έτσι πήγαμε για ύπνο με την λαχτάρα.

Η τρίτη μέρα περιλάμβανε τα φημισμένα χειμερινά ανάκτορα του Ερμιτάζ που εκτός από την δυνατότητα να θαυμάσεις πάλι χρυσάφια και όμορφα δωμάτια είχε και πολλούς πίνακες φημισμένων καλλιτεχνών καθώς δουλεύει σαν μουσείο. Παράλληλα, επισκεφτήκαμε το μουσείο τεράτων στο οποίο ο Μέγα Πέτρος είχε μαζέψει όλες τις τερατογεννήσεις της εποχής για να διώξει τις δεισιδαιμονίες από το μυαλό των ανθρώπων καθώς και το νεκροταφείο που είναι θαμμένος ο Ντοστογιέφσκι και ο Τσαϊκόφσκι. Το απόγευμα επιβιβαστήκαμε πάλι στο τρενάκι μας με τελικό στόχο Μόσχα.

Η επιστροφή στην Μόσχα επιφύλασσε ζεστές θερμοκρασίες και ηλιόλουστο καιρό. Η κύρια εικόνα που σου δημιουργεί περίεργα συναισθήματα είναι αυτή των εργατικών κατοικιών. Ενώ όλη η Αγία Πετρούπολη αποτελείται από νεοκλασικά κτίρια και αποκαλείται η Βενετία του Βορρά η Μόσχα έχει ψηλά κτίσματα των 20 ορόφων στα οποία μένουν όλοι οι μοσχοβίτες ανεξαρτήτου επιπέδου. Η μόνη διαφορά είναι πως οι πλούσιοι μένουν σε πιο νέα κτίρια, με ασφάλεια και κοντά σε μετρό ενώ πιο απομακρυσμένα οι υπόλοιποι.

Στην καρδιά της Μόσχας δεσπόζει το Κρεμλίνο, με τις πολλές εκκλησίες του και την κόκκινη πλατεία στο πλάι. Το μαυσωλείο του Λένιν σε περιμένει για να αποδώσεις φόρο τιμής στον μεγάλο ηγέτη ενώ πολύ διδακτικό είναι και το μουσείο ιστορίας της Ρωσίας στην είσοδο του Κρεμλίνου που καλύπτει όλες τις περιόδους. Δεν πρέπει κανείς να ξεχάσει να δει το μουσείο διαμαντιών στο Κρεμλίνο το οποίο και αυτό είναι εντυπωσιακό και αποτυπώνει τον πλούτο της χώρας.

Εκτός Κρεμλίνου από τα υπόλοιπα αξιοθέατα που μπορεί να δει κανείς είναι τα θέατρα Μπολσόι, μικρό και μεγάλο, οι 7 αδερφές, κτίσματα πανομοιότυπα στην πόλη με διαφορετική χρηστικότητα το καθένα, ενώ εντυπωσιακό είναι και το ντάτσα έξω από την πόλη του πατέρα του Μεγάλου Πέτρου. Παράλληλα, αξίζει κανείς να επισκεφτεί το μοναστήρι  που είχαν κλείσει την αδερφή του Μεγάλου Πέτρου ύστερα από την προσπάθεια της να σφετεριστεί τον θρόνο. Κλείνοντας, δεν πρέπει να ξεχάσουμε τους εντυπωσιακούς σταθμούς του μετρό που από μόνοι τους αποτελούν μουσείο με ορισμένους να ξεχωρίζουν από τα ψηφιδωτά, τα αγάλματα και τις ωραίες τοιχογραφίες.

Η Ρωσία σαν εικόνα μας άφησε έναν έντονο προβληματισμό. Μια χώρα πλούσια, γεμάτη χρυσάφια, διαμάντια, πετρέλαια, με πολίτες που μέχρι 20 χρόνια πριν, επί κομμουνισμού, τους αγόραζες για μια μπουκιά ψωμί, ενώ μόλις 10 χρόνια πριν οδηγήθηκαν στην χρεοκοπία. Τρομερές ανισότητες, με έναν Στάλιν να έχει σκοτώσει 20 εκατομμύρια Ρώσους όταν ο Χίτλερ σκότωσε 35. Οι ίδιοι σαν λαός νωθρός, βαρύς, με σκυμμένο το κεφάλι να τρέχει και να μην φτάνει ακροβατώντας σε ψηλοτάκουνα. Ευτυχώς οι οικοδεσπότες μας κατόρθωσαν να μας δώσουν και την άλλη όψη του λαού, της φιλοξενίας, της ανεμελιάς και της δίψας για μάθηση μέσα από κρασάκι, καπνούς φυγής και του Μίσα της αρκούδας.  Ευχαριστούμε Διονύση και Μαρία, περάσαμε υπέροχα. Στο επανειδήν…