Όνειρα εξουσίας

Κάθε ένας ξεχωριστά, και όλοι μαζί έχουμε έννοιες και σκοτούρες άλλες μεγαλύτερες και άλλες μικρότερες. 

Κάποιος στεναχωριέται γιατί είναι μόνος του ή γιατί έχει σχέση αλλά δεν είναι καλά. Κάποιος γιατί είναι άνεργος ή έχει δουλειά και δεν πληρώνεται ή πληρώνεται λίγα. Κάποιος χάνει το σπίτι του ή ακόμα χειρότερα είναι άστεγος και μένει στον δρόμο. Κάποιος δεν έχει ούτε τα απαραίτητα για να φάει. Κάποιος έχει πάρε δώσε με την δικαιοσύνη   ενώ κάποιος άλλος απλά δεν έχει τίποτα. Κάποιος δουλεύει όλη μέρα και δεν βλέπει την οικογένεια του ενώ κάποιος άλλος προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να κάνει οικογένεια. 

Αυτά και άλλα πολλά, που καθημερινά δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο και ψάχνουν μια δίοδο να βγουν, να εκτονωθούν.

Η εκτόνωση είναι απαραίτητη για όλους γιατί χωρίς αυτήν με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε σε νευρώσεις, ψυχώσεις, στην κατάθλιψη. Χαρούμενη μια φίλη που είναι ψυχολόγος γιατί αυξάνει η πελατεία αλλά πόσο πραγματικά μπορεί να χαίρεσαι με τον ανθρώπινο πόνο; Πως αυτή υλοποιείται; Με άλλο τρόπο για τον καθένα. Γυμναστική, βόλτες, άρτος και θεάματα, σχέσεις, εργασιοθεραπεία, πολλοί τρόποι κάθε φορά. Όλοι όμως έχουν την ίδια κατάληξη, καθώς κάθε μέρα τελειώνει με την νύχτα που ακολουθεί και όλοι πέφτουν στα κρεβάτια τους. Και τότε ο Μορφέας αναλαμβάνει δράση.

 

Κατά καιρούς πολλοί έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν τα όνειρα. Εικόνες του υποσυνείδητου, απλή φαντασία ή παράλληλη διάσταση που η ψυχή αφήνει το σώμα και ταξιδεύει εκεί που αλλιώς δεν θα έφτανε ποτέ. Σημάδια και προάγγελοι καταστάσεων που θα συμβούν λαμβάνοντας μεταφυσική υπόσταση. 

Όποια και αν είναι η πηγή το αποτέλεσμα είναι πάντα ίδιο. Η ταύτιση με την πραγματικότητα που όταν ξυπνάς νιώθεις πως έχεις πραγματικά ζήσει αυτά που είδες. Γελάς, πονάς, έχεις ονείρωξη, ανάμεικτα συναισθήματα που φέρνουν τα πάνω κάτω. Και ναι μεν όταν τα όνειρα είναι καλά ξυπνάς χαρούμενος με διάθεση να αλλάξεις τον κόσμο, όταν όμως είναι στενάχωρα και πηγάζουν από το υποσυνείδητο φέρνοντας στην επιφάνεια φόβους και σκέψεις  τότε εύχεσαι να μην χρειαζόταν να κοιμηθείς ποτέ ξανά.

Το να μην κοιμάται κανείς δεν γίνεται. Το να ελέγξει τι βλέπει πάλι αδύνατο. Άρα μόνη λύση να είναι ήρεμος και να αντιμετωπίζει τα όποια προβλήματα αντί να τα αφήνει να συσσωρεύονται μέσα του ψάχνοντας δίοδο. Γιατί τα προβλήματα είναι σαν το νερό. Όσο και αν τα θάψεις, όσο και αν τα κρύψεις, θα βρουν το δρόμο να  αναδυθούν και στο πέρασμά τους θα σαρώσουν τα πάντα. Και αυτό θα γίνει αρχίζοντας από εμάς και ολοκληρώνοντας από τους γύρο μας. Οι πραγματικοί φίλοι φαίνονται στα δύσκολα γιατί τότε είναι που σου δίνουν το χέρι και σε βοηθάνε στην όποια ανάγκη. Ο φίλος όμως δεν είναι μάντης οπότε πρέπει πρώτα εσύ να απλώσεις το χέρι, να ζητήσεις βοήθεια. Πρέπει πρώτα να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, να ξέρεις τι χρειάζεσαι και στην συνέχεια να αποδεχτείς την αδυναμία της στιγμής και να ζητήσεις βοήθεια.

Κανείς μας δεν είναι μόνος του και δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν έτσι. Πρέπει να μην φοβόμαστε να ονειρευτούμε το βράδυ, αναζητώντας να ταξιδέψουμε σε τόπους μακρινούς, ζώντας όμορφα παραμύθια…

Ψαρά, ελευθερία ή θάνατος

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!!!

Η πρώτη φράση που συναντάς μπαίνοντας στο μικρό νησί, σχηματισμένη με πέτρες πάνω στην πλαγιά, κοιτώντας απέναντι των Ψαρών την ολόμαυρη ράχη  και γεμίζοντας το κορμί ανατριχίλα. Τα Ψαρά, το νησί των 450 κατοίκων, στέκει περήφανο, απέναντι στον πάλαι ποτέ κατακτητή, δίχως να σκύβει το κεφάλι και έχοντας να προσφέρει τις υπέροχες παραλίες του. Ξερονήσι, με μόνη βλάστηση τα πουρνάρια, παρόλα αυτά χαρακτηρίζεται από πληθώρα όμορφων κολπίσκων με γαλαζοπράσινα νερά και αμμώδεις παραλίες.

Το νότιο τμήμα του νησιού έχει πολλές παραλίες επισκέψιμες με αυτοκίνητο με τα Λημνονάρια να αποτελούν την καλύτερη επιλογή παρόλο που έχει 1κμ περπάτημα από το σημείο που αφήνεις το αυτοκίνητο και μέχρι την παραλία. Εκεί συναντήσαμε και μια συντροφιά χίπηδων που έχοντας δημιουργήσει σύγχρονα Μάταλα περνούσαν τουλάχιστον ένα μήνα εναρμονισμένοι με το τοπίο σε καλαμένιες καλύβες τρώγοντας φρέσκα ψάρια.




Στο ανατολικότερο άκρο του νησιού υπάρχει ο παλιός φάρος ο οποίος πλέον έχει αυτοματοποιηθεί και παρόλη την δυσκολία της πρόσβασης η άγρια ομορφιά του τοπίου σε αποζημιώνει.

Αντίστοιχα, στα 9κμ περίπου από την χώρα είναι το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου το οποίο τον Δεκαπενταύγουστο προσφέρει και φαγητό.

Στα δυτικά και κάτω από τους ανεμόμυλους υπάρχει η παραλία Λάκκα που για αυτούς που αντέχουν τον περπάτημα με βραβείο την απομόνωση μπορούν να περάσουν το λόφο και να πάνε από πίσω στου Στάθη το μνήμα όπου υπάρχουν 3 μικρές ιδιωτικές παραλίες με σμαραγδένια νερά και άκρως προφυλαγμένες από τον Βοριά.

Τριγυρνώντας στην χώρα των Ψαρών θα συναντήσεις προτομές από τους μεγάλους καπετάνιους του νησιού, Κανάρη, Παπανικολή, ενώ ανεβαίνοντας στην ολόμαυρη ράχη και κοιτώντας κάτω θα αγριέψεις από την ομορφιά της θάλασσας και την απεραντοσύνη. Ο τύμβος που στήθηκε με λεφτά του σχολείου και όχι της πολιτείας η οποία απουσιάζει αισθητά από το νησί, δεν σε αφήνει να ξεχάσεις το δράμα που παίχτηκε πριν από 100 περίπου χρόνια όταν οι Τούρκοι αφάνισαν 30.000 Ψαριανούς διαπράττοντας ουσιαστικά γενοκτονία.  




Το βράδυ μπορείς να πας για ποτό στο υπέροχο μπαράκι που υπάρχει στην άκρη του λιμανιού ενώ για φαγητό υπάρχουν 2 ταβέρνες όπου οπωσδήποτε πρέπει να δοκιμάσεις αστακομακαρονάδα. Καθώς το νησί δεν στηρίζεται στους τουρίστες αλλά όλοι είναι καπετάνιοι και ναυτικοί, έχει ακριβές τιμές αλλά τουλάχιστον η ποιότητα είναι καλή ενώ για κατάλυμα θα πρέπει να έχει κλείσει κανείς προκαταβολικά καθώς οι επιλογές είναι μετρημένες.



Φεύγοντας, σου μένει μια θλίψη, ένα συναίσθημα πόνου για όλα αυτά που έγιναν σε αυτόν τον πονεμένο τόπο, σε συνδυασμό με ένα αίσθημα γαλήνης και ηρεμίας που σου προσφέρουν τα μαγικά νερά και σε καλούν να αράξεις για όσο εσύ επιθυμείς, επιστρέφοντας ξανά κοντά τους…

Τήνος, το παρεξηγημένο νησί

Φέτος το καλοκαίρι επισκεφτήκαμε την πανέμορφη Τήνο. Εκ πρώτης, όλοι μας όταν ακούμε Τήνος φέρνουμε στο μυαλό μας την Μεγαλόχαρη και το μέρος θεωρείται τόπος προσκυνήματος και περισυλλογής. Όμως το νησί έχει να προσφέρει πολλά περισσότερα…

Φτάνοντας στο λιμάνι έχεις κατευθείαν στα πόδια σου την χώρα της Τήνου. Χωρίς ιδιαίτερο χρώμα, σε βοηθάει στο να μην περιοριστείς εκεί αλλά να θελήσεις να δεις το υπόλοιπο νησί. Στα 10 λεπτά δρόμο με τα πόδια η παραλία του Αγ. Φωκά, μιας πρώτης τάξης επιλογή για ένα σύντομο μπάνιο δίπλα στα δωμάτια που υπάρχουν πολλά και για όλες τις τσέπες στην περιοχή. Εμείς μείναμε στο Agali Bay, ένα συμπαθέστατο και αρκετά οικονομικό ξενοδοχείο, που ήταν τοποθετημένο πάνω στην παραλία του Αγ. Φωκά και συνιστάται ανεπιφύλακτα.

Το νησί προσφέρει πάρα πολλές επιλογές με αποτέλεσμα να μπορείς να περάσεις άνετα μια βδομάδα, σε ήρεμους, χαλαρούς ρυθμούς, καθώς οι παραλίες δεν είναι πολυσύχναστες, οι εναλλακτικές πολλές, καλύπτοντας όλα τα γούστα.


Ξεκινώντας από τα ανατολικά του νησιού αξίζει να επισκεφτεί κανείς την παραλία της Παχιάς άμμου. Συνεχίζοντας προς τα βόρια θα πρέπει να πάει για μπάνιο στη Λιβάδα με την μαγευτική φύση και τα γαλαζοπράσινα νερά. Στο δρόμο απαραίτητη στάση στα χωριά Φαλατάδος με τους περισσότερους περιστερώνες του νησιού καθώς επίσης και στο χωριό Βωλάξ με τους μεγάλους ογκόλιθους.



Οι περιστερώνες ήρθαν στο νησί από τους Ενετούς και αποτελούν ένα στολίδι που ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται τόσο για το κρέας όσο και για τα περιττώματα που αποτελούν τέλειο λίπασμα. Αντίστοιχα, οι ογκόλιθοι που μπορεί να βρει κανείς κυρίως στην ανατολική πλευρά από Βωλάξ και σε όλη την Λιβάδα είναι άγνωστης προελεύσεως και εικάζεται πως παλιά καλύπτονταν από θάλασσα και είναι απομεινάρια του κατακλυσμού.

Συνεχίζοντας το οδοιπορικό μας και με κατεύθυνση προς τα βόρια του νησιού κάνουμε μια στάση στο χωριό Κώμη για όμορφα αμυγδαλωτά και καταλήγουμε στην παραλία κολυμπήθρα, μια από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού, για να κάνουμε μπάνιο κάτω από τον ίσκιο των ψάθινων ομπρελών.

Μένοντας πάντα βόρια και με κατεύθυνση την παραλία Μαλλί περνάμε από το χωριό Πύργος όπου υπάρχει και η κατοικία- μουσείο του φημισμένου γλύπτη Χαλεπά. Για την παραλία υπάρχει χωματόδρομός ο οποίος έχει γκρέμια και αρκετά μεγάλες κλίσεις αλλά η θέα και η δίοδος μέσα από τα λατομεία θα αποζημιώσει τους τολμηρούς. Μια εναλλακτική είναι η Αγ. Θάλασσα που βρίσκεται πάνω από τον Πάνορμο και μπορεί κανείς να συνδυάσει φαγητό στις ψαροταβέρνες και ένα υπέροχο μπάνιο κάτω από τον ίσκιο που προσφέρουν τα αλμυρίκια της παραλίας.

Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής και με κατεύθυνση δυτικά πρέπει να γίνει απαραιτήτως μια τελευταία στάση στο χωριό Καρδιανή. Λες και βρίσκεσαι στην Σαντορίνη, το χωρίο θυμίζει την ανάγκη των παλιών να φυλαχτούν από τους πειρατές με την υπέροχη θέα του καταγάλανου Αιγαίου.  

Στην χώρα της Τήνου μπορείς να κάνεις βόλτα το βράδυ όπου πεζοδρομείται ο κεντρικός δρόμος ενώ απαραίτητα να περάσεις για προσκύνημα από την Μεγαλόχαρη. Εντυπωσιακό το χαλί στην άκρη του δρόμου για τους ταμένους που ανεβαίνουν γονυπετείς στην εκκλησία ενώ επίσης στο μοναστήρι δεν λείπει και η αναφορά στην βύθιση της ΕΛΛΗΣ παραμονή του 15 Αύγουστου.

Το νησί μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο για τις ομορφιές και τις δυνατότητες που προσφέρει όσο και για τις καλές του τιμές και τους φιλικούς κατοίκους. Καθώς δεν το εξαντλήσαμε εκκρεμεί η επιστροφή μας στο άμεσο μέλλον…  

THE DARK KNIGHT RISES

Από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων χρόνων. Την προηγούμενη φορά την παράσταση έκλεβε ο Τζόκερ. Αυτή τη φορά όμως τα φώτα πέφτουν στον ίδιο τον Μπάτμαν.

Με το μπαστουνάκι του (καταραμένα γεράματα και χιαστοί) είναι ένας γραφικός μεσήλικας ο οποίος κάτι κρύβει από τα περασμένα μεγαλεία. Με το που πλακώνεται στους κοιλιακούς και στις έλξεις όμως τα πράγματα παίρνουν την φυσικής τους ροή. Ειδικά οι σκηνές καταστροφής του Γκόθαμ είναι συγκλονιστικές και ίσως προάγγελοι του τι περιμένει όλους μας ενώ το φινάλε είναι απλά μαγικό.

Η τελευταία ανατροπή σε αφήνει να κοιτάς την οθόνη μονολογώντας πως δεν το σκέφτηκες ενώ πριν προλάβεις όλα δείχνουν να έχουν τελειώσει. Παρότι το τέλος είναι 100% αμερικανιά σε αφήνει με την ελπίδα ότι απλά του χρόνου τέτοια εποχή θα βλέπουμε το επόμενο 4!!!