Καθημερινά, τις τελευταίες δυο εβδομάδες, διαβάζουμε για το
θέμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών. Είναι ένα θέμα το οποίο από το
πουθενά άρχισαν να παίζουν όλα τα κανάλια, όλοι να κάνουν αναφορά αλλά κανένας
να μην εκφράζει την γνώμη του απλού πολίτη.
Από πού όμως προήλθε όλη αυτή η ξαφνική αγάπη για τον Έλληνα και την προστασία του από τον κακό μετανάστη; Καταρχάς οφείλει να
γίνει ένας διαχωρισμός στον μετανάστη και στον λαθρομετανάστη. Στην περίπτωση του πρώτου, ο ίδιος ο Έλληνας πολλές φορές έχει ξενιτευτεί για να βρει ένα
καλύτερο μέλλον με τελευταίο παράδειγμα την ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε στις
μέρες μας και ουσιαστικά όλοι είμαστε υποψήφιοι μετανάστες, τουλάχιστον όσοι
ακόμα δεν έχουμε ξενιτευτεί. Το κοινωνικό λοιπόν πρόβλημα έχει να κάνει ξεκάθαρα
με τον λαθρομετανάστη, τον άνθρωπο
που βρίσκεται παράνομα στην χώρα μας, και για τον οποίο πρέπει να βρεθεί λύση
έχοντας πάντα στο μυαλό μας πως μιλάμε για ανθρώπους και όχι για ζώα. Είναι κοινό μυστικό πως η ύπαρξη αυτών των ομάδων ουσιαστικά εκμεταλλεύεται τον ανθρώπινο πόνο, την ανάγκη αυτών των ανθρώπων για ένα καλύτερο αύριο. Η εκμετάλλευση τους αρχίσει από την στιγμή που αφήνουν την χώρα τους, από τους ίδιους τους συμπολίτες τους στους οποίους πολλές φορές πληρώνουν υπέρογκα ποσά για να στοιβαχτούν σε ένα καρυδότσουφλο με την πιθανότητα ποτέ να μην φτάσουν στον τελικό τους προορισμό. Φτάνοντας στην Ελλάδα, η εκμετάλλευση συνεχίζεται από τους ίδιους τους Έλληνες. Η ίδια η πολιτεία κάνει πλάτες στο να απασχολούνται αυτοί οι άνθρωποι στα χωράφια, στην οικοδομή, αποτελώντας φθηνά εργατικά, ρίχνοντας στην ουσία το μεροκάματο, προσφέροντας μαύρη εργασία.
Παράλληλα,
καλύπτονται θέσεις που θα δούλευε κάποιος νόμιμος πολίτης και άρα δημιουργείται
ανεργία την οποία το κράτος πληρώνει. Ακόμα και τα έσοδα που εισπράττουν αυτοί
οι άνθρωποι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους φεύγουν στο εξωτερικό στις οικογένειες τους
άρα πάλι η χώρα ζημιώνεται καθώς τα χρήμα δεν κυκλοφορεί. Οι παράνομοι μικροπωλητές αντίστοιχα δεν
αποδίδουν τον παραμικρό φόρο και δημιουργούν τεράστια προβλήματα και αθέμιτο
ανταγωνισμό στους νόμιμους εμπόρους που προσπαθούν να διατηρήσουν ένα μικρό
νόμιμο μαγαζάκι. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε και το θέμα της ασφάλισης και
περίθαλψης αυτών των ανθρώπων. Καθώς στην ουσία είναι ανασφάλιστοι δεν έχουν
δικαίωμα νοσοκομειακής περίθαλψης. Αν πάει κανείς όμως στα νοσοκομεία, αυτά
είναι γεμάτα από αλλοδαπούς, οι οποίοι κάνουν δωρεάν χρήση του συστήματος με
αποτέλεσμα καθημερινά να μην υπάρχουν θέσεις για ανθρώπους που πληρώνουν την
ασφάλεια τους και τις εισφορές τους για να περιμένουν μήνες και να καταλήγουν
σε ράντζα. Υπάρχουν πολλοί φίλοι που ζουν ήδη στο εξωτερικό. Αυτοί μπορούν να
πιστοποιήσουν αν έξω μπορεί ο καθένας να πάει στο νοσοκομείο και να του δοθούν
δωρεάν οι πρώτες βοήθειες ή ακόμα και ασφάλιση αν έχει πόσο δύσκολο είναι να
πάρει δωρεάν τα όποια φάρμακα και βοήθεια. Δεν είναι τυχαίο πως τον τελευταίο χρόνο,
έχουν αρχίσει σε περιοχές με έντονα φαινόμενα τέτοιων πληθυσμών να
ξαναεμφανίζονται ασθένειες όπως ελονοσία, τύφος, ασθένειες που είχαν εκλείψει
από την χώρα μας για δεκαετίες και δυστυχώς επανήλθαν πάλι στην καθημερινότητα.
Κατανοεί κανείς πως δεν έχω θίξει ακόμα το θέμα της εγκληματικότητας. Σήμερα,
πιο πολύ από ποτέ, οι ευκαιρίες για δουλειά έχουν τελειώσει. Οι ίδιοι οι
μετανάστες που άφηναν την χώρα τους για ένα καλύτερο αύριο στην Ελλάδα γυρνάνε
στην χώρα τους για ένα καλύτερο σήμερα εκεί. Αυτοί όμως που μένουν οδηγούμενοι από την
πείνα και την εξαθλίωση προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε μέσο με αποτέλεσμα να
έχουμε το τελευταίο τρίμηνο αύξηση της εγκληματικότητας τουλάχιστον 300% με
βάση πάντα τα όσα ενημερωνόμαστε από τα ΜΜΕ.Το δυστύχημα είναι πως όλο αυτό γίνεται με τις ευλογίες του πολιτικού συστήματος. Είχα την τύχη να βρεθώ τις προάλλες στο ίδιο τραπέζι με μια αστυνομικό. Την ρώτησα λοιπόν πως μπορεί να περπατάει στον δρόμο δίπλα σε αυτούς που είναι στα φανάρια, στους μικροπωλητές, στα βαποράκια οι οποίοι ευθαρσώς τους χαζεύουν και δεν φοβούνται καθόλου. Μου είπε πως παλιότερα όταν έπιαναν κάποιον τον οδηγούσαν στα δικαστήρια ίσα για να τον ελευθερώσει ο εισαγγελέας με εντολή της κυβέρνησης. Όταν λοιπόν γνωρίζεις το αποτέλεσμα γιατί να ρισκάρεις την ζωή σου όταν πολλοί έχουν και όπλα μαζί τους;
Όλα τα παραπάνω θέλω να πιστεύω πως είναι κοινή διαπίστωση. Εντοπίζοντας λοιπόν το πρόβλημα η ερώτηση είναι ποια είναι η βέλτιστη λύση. Τον τελευταίο καιρό, και καθώς τα 2 μεγάλα κόμματα δείχνουν να καταρρέουν, γίνεται μια έντονη στροφή προς τα μικρά κόμματα της Αριστεράς και αντίστοιχα της Δεξιάς. Συγκεκριμένα, ενώ ο ΛΑΟΣ χάνει συνέχεια τα ποσοστά του, ο Καμένος και η ΧΑ αισίως πάνε για 15%. Με βάση λοιπόν αυτά τα νούμερα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν βαλθεί να δείξουν πόσο πατριώτες είναι και έβαλαν μπροστά για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεων. Είναι όμως μια τέτοια λύση σωστή;
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η έλλειψη νόμων και παιδείας όπως υποστηρίζουν μερικοί αλλά η μη εφαρμογή τους. Ο ίδιος πολίτης που στο εξωτερικό είναι υπόδειγμα που ξέρει πως αν παραβιάσει τον νόμο θα τον πιάσουν , εδώ δεν τηρεί τίποτα. Το ίδιο ισχύει και για τους λαθρομετανάστες. Όταν ξέρουν πως σε αυτή την χώρα θα έρθουν και θα τους δεχτούν με ανοιχτές τις πόρτες δεν έχουν κάτι να χάσουν. Από την άλλη αν θα ξέρουν πως έτσι και πιαστούν θα την βγάλουν σε ένα στρατόπεδο, τουλάχιστον ακούγεται αρκετά ανασταλτικός παράγοντας. Το να στείλουμε αυτούς τους ανθρώπους πίσω στη πατρίδα τους έχει μεγάλο κόστος αλλά αυτό είναι το σωστό. Μέχρι να γίνει όμως αυτό όντως κάπου πρέπει να μαζευτούνε. Και για μένα εκεί είναι το θέμα. Ποιο είναι το σωστό μέρος, που δεν θα δημιουργήσει πρόβλημα στις τοπικές κοινότητες από τυχόν απόδραση και δεν θα αυξήσει περισσότερο την ξενοφοβία. Άκουσα τις προάλλες την άποψη να ξαναλειτουργήσουν τα ξερονήσια (βλέπε Λέρο, Γυάρο). Γιατί όχι; Δεν θα κινδυνεύει κανείς, η περιοχή θα είναι πολύ πιο ελέγξιμη για να μην πούμε πως κατευθείαν θα μπορούν να φορτώνονται σε πλοία για να επιστρέφουν στον τόπο τους. Σήμερα βγήκε άρθρο της ΧΑ που μιλάει για νάρκες στα σύνορα. Απάνθρωπο; Δεν υποχρεούται να περάσει κανείς από εκεί. Υπάρχουν τα σύνορα για να περάσει νόμιμα όποιος θέλει. Υπάρχει η θεωρία του φόβου και την χρησιμοποιούν πολλοί. Γιατί όχι και εμείς;
Θεωρώ πως σε αυτόν τον τόπο μας έχει φάει η πολύ Δημοκρατία.
Δεν θέλουμε τις κάμερες γιατί παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Από την
άλλη αποδεδειγμένα σε χώρες που λειτουργεί το σύστημα είναι κατά πολύ μειωμένη
η εγκληματικότητα. Θέλουμε τα νοσοκομεία να είναι δωρεάν για όλους. Ανθρώπινο. Όμως
άμα δεν υπάρχουν χρήματα την στερούνται τα ίδια μας τα παιδιά που στην τελική είναι αγαθά για τα οποία
πληρώνουμε καθημερινά για να έχουμε. Πανεπιστημιακό άσυλο. Τα πανεπιστήμια
έχουν γίνει κέντρα ναρκωτικών και διακίνησης των πάντων εκτός από ιδέες. Στο εξωτερικό
μια λάμπα να σπάσεις κατευθείαν σε έχουν πιάσει και αποζημιώνεις την ζημιά. Όταν
λοιπόν έχεις ένα δημόσιο αγαθό γιατί να μην μπορώ να το χαρώ και με υποχρεώνει
ο όποιος τυχάρπαστος θέλει να γεμίζει αφίσες και να βάφει τους τοίχους να βλέπω
τα χάλια του. Ας τυπώσει χαρτιά, να μοιράσει τις ιδέες του αλλά όχι να με
υποχρεώνει στην βρωμιά, στο να μην έχω υποδομές γιατί έχουν σπάσει, στην
ασχήμια…Ολοκληρώνοντας, και καθώς όπως αποδεικνύεται το πρόβλημα είναι σφαιρικό και πολύ πιο πολύπλοκο από ένα απλό στρατόπεδο θεωρώ πως αυτά που μας συμβαίνουν δεν είναι προβλήματα αριστερών ή δεξιών. Δεν χρειάζεται να είσαι δεξιός για να αγαπάς την πατρίδα σου ούτε να είσαι αριστερός για να θέλεις ίσα δικαιώματα για όλους. Όλοι θέλουμε μια ευνομούμενη κοινωνία η οποία να λειτουργεί σωστά για το κοινό καλό και στην οποία να εξυπηρετούνται οι πολλοί και όχι οι λίγοι. Τα κακώς κείμενα πρέπει να αναδεικνύονται, να περιθωριοποιούνται ώστε τελικώς να εξαλείφονται για να μπορεί το σύνολο να χαίρεται αυτά για τα οποία μοχθεί καθημερινά. Το τελευταίο συμπέρασμα, έρχεται περισσότερο να τονίσει την ευθύνη που πρέπει να δείξουμε όλοι καθώς σε ένα μήνα θα χρειαστεί να ψηφίσουμε για το μέλλον μας και καλό είναι να προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από την ανακύκλωση των τελευταίων 30 χρόνων…
